Het is een museumstuk dat vooral de aandacht trekt van kinderen, ook omdat ze een gemummificeerde kat zielig vinden. Het gaat om een mummie van een onvolwassen Felis silvestris lybica (kleine huiskat) van tussen de 9 en 12 maanden oud, die stamt uit de Grieks-Romeinse periode. De mummie is in een perfecte staat met uitzondering van de halswervelkolom. Er bestaat een verschuiving van vrijwel alle halswervels.
Hoe weten we dat, van die verschoven halswervels? Omdat de mummie met behulp van een röntgenapparaat is doorgelicht. Dat de halswervels van dit jonge katje waren verschoven was overigens geen verrassing: dit is bij vrijwel alle gemummificeerde katten het geval. Hun nekken werden gebroken en opgerekt om de mummie de gewenste vorm te kunnen geven.
In het oude Egypte werden allerlei dieren gemummificeerd: rammen, bavianen, krokodillen, honden, enzovoorts. Maar met katten gebeurde dit op kolossale schaal. Zij werden onder meer geofferd aan de godin Bastet, de godin van vreugde en muziek, die meestal wordt voorgesteld als een vrouw met een kattenkop. Pelgrims kochten gemummificeerde katjes die speciaal voor dit doel waren gefokt. Ze werden gedood als ze tussen de één en vier maanden oud waren, of tussen de negen en twaalf maanden.
De pelgrims gaven die gemummificeerde katjes aan een priester bij een tempel, die ze vervolgens begroef. Er zijn, verspreid over heel Egypte, kattenkerkhoven gevonden met miljoenen gemummificeerde katten. Het waren er zoveel dat de verpulverde restanten zo’n honderd jaar geleden als mest over het land werden verstrooid.
Men denkt overigens dat er zoveel kattenmummies zijn gevonden omdat dit voor pelgrims relatief goedkope offers waren – een stuk goedkoper dan de stenen of bronzen kattenbeelden die in de Grieks-Romeinse tijd bij de Egyptenaren in de mode waren.
